افتخار پشت افتخار!

مي‏گويند آدم از هر چي بترسه به سرش مياد. يادتونه اينجا نوشته بودم راجع به اسپم شناخته شدنم توسط گزارشگران بدون مرز و پيش بيني کرده بودم دويچه وله هم به عنوان هيتلر شناسايي‏ام بکنه. هي بگو سق‏ام سياه نيست، خوب سياهه ديگه. اتفاقا همين امشب اين اتفاق افتاد. آخه دولت هولوکاست را انکار مي کنه به ما چه. نخوندم ولي دو سه متري پيغام خطا بود. تو مايه‏هاي اين که اين چرت و پرت‏ها چي چيه که نوشتي، اصلا تو بيخود مي‏کني ايميل بزني و غيره! ولي مي‏خوانم خبر ميدم که بالاخره رسما هيتلر شديم يا نه، ولي فکر مي‏کنم هيتلرک (جوجه هيتلر) باشيم. اينجا هم که رسما يک عده‏اي به ما ميگن بن لادن. مي‏داني جايي که کار مي‏کنم اگر سراغم را با اسم کسي بگيرد خيلي‏ها نمي‏شناسند يا ميگن نداريم، ولي بن لادن که بگي خوب مي‏شناسند. خلاصه اين افتخارات ما را مي‏بيني. راستي انگل جامعه بودنمان هم سر خود. فکر مي‏کني جامعه ما را انگل خود به حساب نمي‏آورد؟ خلاصه امشب هم شبي بود. راستي پذيرش نام صدام، ميلوسويچ، استالين، اون يکي و اون يکي ديگه و بقيه اراذل، ديکتاتورها و جنايتکاران جهان در سند افتخاراتم پذيرفته مي‏شود، فقط با يک ايميل، صد در صد تضميني. شاعر مي‏فرمايد: دست در دست يکديگر دهيد به مهر / ماي در به در را کنيد ديوانه...
حالا که اينجور شد يک جرياني را مي‏خواهم بگويم. يک بار موجود مثمر ثمر شناخته شديم ما. فکر کردي کم الکي هستيم؟ يک بار يکي از دوستان يک لينک فرستاد گفت انگليسي اسمش را سرچ کرده به يک مطلب برخورده بود که اسمش توي آن گزارش يا يادداشت آمده بود. داده بود برايش ترجمه کنم. آن هم من که اين دو تا جمه It is a blackboard و It is a window به يادم مانده. ما هم به صرافت افتاديم که اسممان يک سرچ بکنيم. اولين‏اش مي‏داني چه آمد؟ صفحه را که باز کردم عکس يک بزغاله خوشگل بود. فکر کنم صفحه‏اش را به عنوان سند افتخار ذخيره کرده باشم، لينک صفحه را براي دوستم فرستادم که ببين ما هم الکي نيستيم، بي‏معرفت عکس را کار کرد و اسم ما را هم نياورد. آن شب با خودم فکر مي‏کردم که چه خوب شد بالاخره يک بار موجود مثمر ثمر شناخته شديم.
راستي يک چيز که داره ديوانه‏ام مي‏کنه اينه که با يک خط از خانه که امتحان مي‏کنم صفحه نظرات بلاگفا فيلتره با همان خط سرويس دهنده از جاي ديگه بازه، چند تا وبلاگ را هم امتحان کردم همينطور بوده، نکنه فيلترينگ هم خانه به خانه شده!